دسته: لامپ نویس

برای دیدن ماه گرفتگی رفتم کوه دیدم همه‌ی مارمولک‌ها دم‌هاشون رو انداختند و فرار کردند گرگ‌ها هم با گوسفندها نشستند شطرنج بازی می‌کنند هی دم به دم می‌بازند.

یهو گفت بادکنکم!
برگشتم! پشت سرم دختر بچه‌ای می‌گفت بادکنکمو می‌ترکونه
دیدم یه پسر بچه خیلی سرد مثل یه مرد بالغ بی‌عاطفه، زخم خورده از روز‌هایی که نباید میدید با سوزن قراره بادکنکشو بترکونه
رفتم و گفتم تو این اشتباه رو نکن
نترکون، بذار همه کنارت باشند، با چشم بسته انتقام چیزی که بهت گذشت رو نگیر. پسر بچه یه نگاه به من کرد و بعد تررررق!!!
نخواستم باشه؛ تا ته دره خیلی داد کشید

برگشتم دیدم گرگ‌ها خوابشون برده اونم با چشم بسته و خاطری مطمئن
گوسفند‌ها هنوز برنده بودند

مارمولک‌ها دوباره دم در میارن ولی دم جدیدشون همین دمی میشه که انداختند؟ نه!

داشتم با خودم فکر می‌کردم که چقدر باید متوهم باشم که همچین معجون تلخی بشم که خودم هم ته گلوم هی اذیت بشه
کاش من هم مثل مارمولک‌ها همه خاطره‌های بد و همه‌ی اشتباهام رو می‌نداختم و فرار می‌کردم دوباره از نو می‌ساختمشون

ای کاش میشد آنچنان بود که انگار دیروزی نبوده و یا ای کاش میشد آنچنان بود که حسرتی برای دیروز نباشد

من جا مانده از بازی شطرنج گرگ‌ها و گوسفند‌ها نه ماهِ گرفته را دیدم و نه بادکنکی برای دخترک داشتم و نه مرهمی بر زخم دم افتاده‌ی مارمولک‌ها

من حتی آنچه باید برای خود داشته باشم را نیز نداشتم

از کوه برگشتم

لامپ سوخته

نگاه کن ببین چگونه غرق آتشم؛ تمام شد عذابم و هنوز شعله می‌کشم.

لامپ سوخته

دوستت دارم، آهوی کویر نشین من

آشفته و ترسیده به دنبال تو می‌گردم و مشتاق تو هستم. تو را گم کرده‌ام و می‌جویمت
از من دور مشو ای آهوی زیبا روی من
از من دور مشو

از تمام من، آنچه باقی ماند حسرت‌هاست و هر آنچه رفت آرزوها بود. گاه خیال می‌کنم مردی قوی هستم و چون پنجه در پنجه‌ی زندگی شوم پیروز بیرون میایم یا اگر شکست خورده باشم جنگ قابل ستایشی خواهم داشت

من در وقت انتخاب، تو را می‌خواهم و تو بهتر را
من اشتباه نکردم به تو نیز حق خواهم داد.

من برای این زندگی ضعیف‌تر از آن چیزی بودم که خیال می‌کردم. پسِ هر اتفاق فردای بهتری چشم در راه است اگه گذشته زمان را درک کنیم و گذشته را به گذشته بسپاریم زندگی جریان دارد هر چند از من دور باشی

لامپ سوخته

#گوش_کن :

من آغاز آن چیزی شدم که تو پایان میدهی

آن غمم که در دل هرآنچه تو رها می‌کنی می‌نشیند

لامپ سوخته

از من چه مانده؟ جز افسوس قهرمان نبودن

چیزی که به آن نیاز دارم. ناخوش که هستی مرا صدا کنی و من تو را نجات دهم
از من چه مانده جز عذاب نتوانستن
کاش می‌توانستم تو را آرام کنم بخندانم و به زندگی امیدوارت کنم

و من، برای هر چیزی که تلاش کردم نیافتمش
مانند باد که در پی قاصدکی کوچه به کوچه میدود و هر چه پیش میرود قاصدک را از خود دورتر می‌کند
نمی‌خواهم باد باشم

تو رودخانه‌ای از مهر در وجودم هستی که اگر نباشی تمام ماهیان آن با من در تقلای آب خواهیم مرد
من و ماهی‌ها چه چاره‌ای داریم در طغیان گل‌آلود و خشم تو. خشمی که ما عاملش نیستیم ولی از آن سیلی می‌خوریم

لامپ سوخته